پیش به سوی الکلاسیکوی سوم

/علت اینکه چرا این نبرد سنتی حتی با تعدد بازی ها برای بیننده تکراری نمی شود و برعکس، هر بازی بر تعداد بینندگانش نیز می افزاید تنها به دلیل ویژگی آدم هایی است که درون این بازی بزرگ هستند. بی شک نام دو تیم پُر آوازه اسپانیا و طرفداران پُر شمارشان در سراسر جهان خود به خود این حس انگیزشی همیشه خوب بودن را ایجاد می کند اما همین میزان از موفقیت و محبوبیت هم بواسطه حضور آدم هایی است که هر روز به دنبال تغییر، پیشرفت و حرکت رو به جلو، برای هرچه بهتر شدن هستند و هیچ گاه نیز از موفقیت سیر نمی شوند. در اینجا به وضعیت دو تیم بارسلونا و رئال مادرید، پیش از سومین ال-کلاسیکوی فصل می پردازیم: بارسا در غیاب صخره های دفاعی بارسلونا: صدرنشین فعلی لیگا، هر 18 امتیاز ممکن را در 6 دیدار گذشته به دست آورده تا با اقتدار کامل فصل جدید را آغاز کرده باشد. آنها در 10 بازی آغازین فصل 13-12 (با احتساب 2 دیدار سوپر کاپ و 2 دیدار اروپایی) موفق به کسب 9 برد شده اند و البته تنها شکستشان مقابل همین رئال و با از دست دادن سوپر کاپ اسپانیا همراه بوده است. آمار 90% پیروزی مردان تیتو ویلانووا همان قدر که می تواند ثبات و قدرت تیمی آبی اناری ها را نشان دهد، می تواند گول زننده هم باشد! بارسا فصل گذشته، لالیگا را با 114 گل زده (میانگین 3 گل در هر بازی) به پایان رساند. چیزی که تا اینجای فصل کاملاً به آن نزدیک است. اما نگرانی درباره تیم تیتو در مورد عملکرد ضعیف و آمار گل های خورده شان در 10 بازی گذشته است. به طوری که بارسا تا بدین جا 11 گل دریافت کرده و این یعنی به طور میانگین در هر بازی این فصل 1.1 گل خورده. به این آمار نامناسب خط دفاعی کاتالان ها، مصدومیت و غیبت دو مدافع اصلی بارسا در دیدار یکشنبه شب را که بیافزایید خواهید دید که این تیم بسیار آسیب پذیرتر از هر زمان دیگری است. پس میزبانی بارسونایی ها در نوکمپ از سفید پوشان مادریدی خیلی هم کار آسانی نخواهد بود. ضمن آنکه تابوی شکست ناپذیری بارسا در ورزشگاه خانگی در بازی های ال-کلاسیکو در فصل گذشته شکسته شد و این تیم دیگر تیمی غیر قابل شکست نیست.تمام ببازی تمام رئال مادرید: قهرمان فصل گذشته شروعی بسیار بد در آغاز بازی ها داشت و مادریدی ها با امتیاز گرفتن از بارسا می خواهند نشان دهند ضعف ها را پشت سر گذاشته اند. آنها همچنین نمی خواهند بیش از این از رقیب اصلیشان در راه قهرمانی عقب بمانند و برای آنکه پس از ال-کلاسیکو رتبه شان دو رقمی نشود، به هیچ وجه نمی خواهند بازنده باشند و به هیمن دلیل بیشتر از هر زمانی از بازنده شدن مقابل رقیب دیرینه گریزانند. آنها در 10 بازی ابتدایی فصل به 6 برد رسیده اند و این برای شاگردان آقای خاص نوعی پسرفت محسوب می شود. این میزان برتری در بازی ها برای تیمی که به دنبال دفاع از عنوان قهرمانی و مهم تر از آن، فتح لیگ قهرمانان اروپاست خیلی جالب به نظر نمی رسد. به خصوص که آنها در گروه مرگ اروپایی، اجازه کمترین اشتباهی را ندارند. همان قدر که رئال در روزهای گذشته درگیر حواشی ایجاد شده توسط راموس بوده است، باید مواظب باشد که دست خالی برگشتن از بارسلون یعنی اختلافی 11 امتیازی با صدرنشین. و جبران این فاصله تا پایان فصل بسیار دشوار می نماید. در ترازوی کلاسیکو با این وجود خیلی ها معتقدند برای پی بردن به عیار واقعی دو تیم بزرگ اسپانیایی در فصل پیش رو، ال-کلاسیکو ترازوی مناسبی است. چرا که شکست ویلانووا در خانه، یعنی ترس از نام همتای مادریدی که او را واداشته تا به امتیازات کامل سایر دیدارها بیاندیشد و برعکس، برتری آبی اناری های کاتالان مقابل سفید پوشان مادرید، معنایی جز حکمرانی محض اهداف تاکتیکی جانشین پپ نخواهد داشت. این مساله در حالی است که بارسلونا با توجه به برنامه ادامه بازی های لیگا پس از این بازی مهم می تواند روند پیروزی های پیاپی را همچنان ادامه دهد و رکوردی جدید و غیر قابل باور از خود بجای بگذارد. کاری که اگر عملی شود، تیتو را تا حدّ زیادی از زیر سایه نام گواردیولای فوق العاده موفق بیرون خواهد کشید. در سوی مقابل مورینیو که نشان داده تا از راهی نتیجه دلخواهش را می گیرد در آن تغییری ایجاد نمی کند به احتمال فراوان بازهم با بازی مستقیم و سریع درعمق دفاع بارسا به دنبال پیروزی است. همان چیزی که تیتو باید با تحول در ساختار تدافعی تیمش تاثیر خود را نشان دهد. در هر صورت باید منتظر ماند و دید آیا غیبت همزمان پویول و پیکه در بارسا کار این تیم را در دربی کلاسیکو خواهد ساخت یا این اختلافات میان مورینیو و راموس است که ال-کلاسیکوی سوم فصل را به کام مادریدی ها تلخ خواهد کرد؟